اینجا هوا بارانیست .

پتویم را تا چانه بالا میدهم

و در بستر گرم خویش فرو میروم .

باران ؟

چرا میباری ای آسمان ؟

و چه راحت میباری !

میخواهم گریه کنم .

میخواهم اشک بریزم ولی نمیتوانم .

میخواهم از این لحظات گله کنم ولی به چه کسی ؟

اینجا هیچ کس نیست .

اینجا فقط من هستم و ....

راستی پس تنهایی کجاست؟

مبادا تنها بماند !

نظرات شما عزیزان:

محدثه

ساعت18:48---3 مهر 1391

[وب سایت]

آپ هاعالین.

لیدا

ساعت13:19---2 مهر 1391

[وب سایت]

وهر روز او متولد می شود; عاشق می شود؛ مادر می شود؛


پیر می شود و میمیرد... و قرن هاست که او;


عشق می کارد و کینه درو می کند چرا که در چین وشیارهای


صورت مردش به جای گذشت زمان جوانی بر باد رفته اش را می


بیند و در قدم های لرزان مردش؛ گام های شتابزده جوانی برای رفتن


و دردهای منقطع قلب مرد؛ سینه ای را به یاد می اورد که تهی از


دل بوده و پیری مرد رفتن و فقط رفتن را در دل او زنده می کند...


و اینها همه کینه است که کاشته می شود در قلب مالامال از درد...!



و این رنج است.

ارمین

ساعت23:36---25 شهريور 1391

[وب سایت] - [ایمیل]

خیالت راحــت . . .



شکســـــته ها نفرین هم بکــنند ،



گیرا نیســـت …!



نـــفرین ،



ته ِ دل می خـــواهد



دلِ شکســـته هـ ــم که دیگر



ســــر و ته ندارد . . .

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: